مسئولیت ضامن مهریه بعد از فوت

_{^{پاسخ – مسئولیت پدر شوهر و ضامن مهریه بعد از فوت چگونه است ؟}}

• ماده 684 قانون مدنی در تعريف ضمان مقرر ميدارد: عقد ضمان عبارت است از اينكه شخصی مالی را كه بر ذمه ديگری است برعهده بگيرد.مهریه نیز عبارت از مالی است كه به موجب عقد نكاح زوج مكلف است آن را به زوجه پرداخت نمايد.
• ضمانت مهریه بدین معناست که شخصی ثالث در هنگام عقد نكاح بگويد مهريه اين نكاح به عهده من است یا آن را ضمن عقدنامه برعهده بگیرد. در حقوق ايران نيز با توجه به ماهيت مهريه و نبود اعتقاد به معاوضی بودن عقد نكاح، برعهده گرفتن مهريه از جانب شخص ثالث در عقد نكاح جایز می باشد. 
• در واقع در صورتی كه مهريه به صورت عهدی و برذمه زوج قرار گيرد، چون دين است و هيچ نصی نيز مباشرت زوج را در تأديه اين دين شرط ندانسته، و با توجه به ماده 696 قانون مدنی كه مقرر ميدارد: "هر دينی را ممكن است ضمانت نمود..." و دين ناشی از مهريه فاقد هرگونه خصوصيتی از اين جهت برای مستثنی شدن از حكم عام اين ماده است، بنابراين ضمانت مهريه جايز است. 
• ضمانت مهریه به عنوان يكی از عقود معين، بايد علاوه بر شرايط اساسی صحت قراردادها كه از ماده 190 به بعد قانون مدنی احكام آن به تفصيل بيان شده است، واجد شرايط خاص عقد ضمانت نيز باشد و فقدان يكي از آنها باعث عدم نفوذ يا بطلان عقد ضمان خواهد گرديد.

این محتوا متعلق به سایت دفتر وکالت دادگران حامی ((dadgaran.com)) بوده و بهره برداری از آن بدون ذکر منبع ممنوع است.

_{^{آثار ضمانت مهریه}}

در خصوص آثار ضمانت مهریه باید گفت در حقوق مدنی ايران قاعده كلی در باب ضمان، نقل ذمه به ذمه است. ماده 698 قانون مدني بیان ميدارد: «بعد از اينكه ضمان به طور صحيح واقع شد ذمه مضمون عنه بری و ذمه ضامن به مضمون له مشغول ميشود.» و در عين حال مطابق ماده  403 قانون تجارت، فقط در صورت تصريح در قراردادهاي خصوصی و تجويز قانونی، ضمانت تضامنی خواهد بود.

بنابراین، اصولا ضمانت موجب نقل ذمه به ذمه می گردد و تنها در صورت تصريح طرفين به تضامنی بودن ضمانت، ضمانت مهريه به صورت تضامنی منعقد است و زوجه ميتواند هم به زوج و هم به ضامن رجوع نمايد.

دادگاه صالح جهت مطالبه مهریه از ضامن، دادگاه خانواده ای است که صلاحیت رسیدگی به اصل موضوع دارد. در صورتی که مبلغ مهریه کمتر از بیست میلیون تومان باشد، شورای حل اختلاف صالح به رسیدگی است. 
لازم به ذکر است ضامن پس از پرداخت مهریه می تواند برای وصول مبلغی که پرداخت نموده است، به شوهر که بدهکار اصلی می باشد مراجعه نماید مگر اینکه ضمانت پرداخت مهریه توسط ضامن بدون اخذ اجازه متعهد (شوهر) باشد که در این صورت برای ضامن حق رجوع وجود نخواهد داشت.
در خصوص مسئولیت ضامن مهریه بعد از فوت باید گفت ضامن پرداخت مهریه، در هر صورت مسئول پرداخت مهریه است و پس از فوت او مهریه از اموال او قابل وصول می باشد. 

_{^{پاسخ به پرسش مخاطب در خصوص مسئولیت ضامن مهریه بعد از فوت}}

♦ در پاسخ به پرسش شما باید گفت از آنجایی که پدرشوهر شما پرداخت مهریه را قبول نموده است، مسئول پرداخت مهریه به محض مطالبه ی شما می باشد و پس از فوت ایشان نیز مهریه شما به نرخ روز از اموال او قابل وصول است.

♦ در واقع از آنجایی که ضمان عقد لازم است با فوت از بین نمی رود و وصول مهریه از اموال ضامن مهریه مطابق سایر موارد بدهکاری متوفی می باشد. بدین صورت که زن می تواند از طریق دادگاه به طرفیت وراث مطالبه مهریه کند و مهریه زن از ماترک پرداخت می شود.

این محتوا متعلق به سایت دفتر وکالت دادگران حامی ((dadgaran.com)) بوده و بهره برداری از آن بدون ذکر منبع ممنوع است.

^{_{مستندات قانونی - مسئولیت ضامن مهریه پس از فوت}}

ماده ۶۸۴ قانون مدنی
عقد ضمان عبارت است از اینکه شخصی مالی را که بر ذمه دیگری است به عهده بگیرد. متعهد را ضامن طرف دیگر را مضمون‌له و شخص ثالث را مضمون‌عنه یا مدیون اصلی میگویند.
ماده ۶۸۵ قانون مدنی
در ضمان رضای مدیون اصلی شرط نیست.
ماده ۶۸۶ قانون مدنی
ضامن باید برای معامله اهلیت داشته باشد.
ماده ۶۸۷ قانون مدنی
ضامن شدن از محجور و میت صحیح است.
ماده ۶۸۸ قانون مدنی
ممکن است از ضامن ضمانت کرد.
ماده ۶۸۹ قانون مدنی
هر گاه چند نفر ضامن شخصی شوند ضمانت هر کدام که مضمون‌له قبول کند صحیح است.
ماده ۶۹۰ قانون مدنی
در ضمان شرط نیست که ضامن مالدار باشد لیکن اگر مضمون‌له در وقت ضمان به عدم تمکن ضامن جاهل بوده باشد میتواند عقد‌ ضمان را فسخ کند ولی اگر ضامن بعد از عقد غیر ملی شود مضمون‌له خیاری نخواهد داشت.
ماده ۶۹۱ قانون مدنی
ضمان دینی که هنوز سبب آن ایجاد نشده است باطل است.
ماده ۶۹۲ قانون مدنی
در دین حال ممکن است ضامن برای تادیه آن اجلی معین کند و همچنین میتواند در دین موجل تعهد پرداخت فوری آن را بنماید.
ماده ۶۹۳ قانون مدنی
مضمون‌له میتواند در عقد ضمان از ضامن مطالبه رهن کند اگر چه دین اصلی رهنی نباشد.
ماده ۶۹۴ قانون مدنی
علم ضامن به مقدار و اوصاف و شرایط دینی که ضمانت آن را مینماید شرط نیست بنابراین اگر کسی ضامن دین شخص بشود بدون ‌اینکه بداند آن دین چه مقدار است ضمان صحیح است لیکن ضمانت یکی از چند دین به نحو تردید باطل است.
ماده ۶۹۵ قانون مدنی
معرفت تفصیلی ضامن به شخص مضمون‌له یا مضمون عنه لازم نیست.
ماده ۶۹۶ قانون مدنی
هر دینی را ممکن است ضمانت نمود اگر چه شرط فسخی در آن موجود باشد.
ماده ۶۹۷ قانون مدنی
ضمان عهده از مشتری یا بایع نسبت به درک مبیع یا ثمن در صورت مستحق‌للغیر درآمدن آن جایز است.
ماده ۶۹۸ قانون مدنی
بعد از اینکه ضمان به طور صحیح واقع شد ذمه مضمون عنه بری و ذمه ضامن به مضمون‌له مشغول می‌شود.
ماده ۶۹۹ قانون مدنی
تعلیق در ضمان مثل اینکه ضامن قید کند که اگر مدیون نداد من ضامنم باطل است ولی التزام به تادیه ممکن است معلق باشد.
ماده ۷۰۰ قانون مدنی
تعلیق ضامن بشرایط صحت آن مثل اینکه ضامن قید کند که اگر مضمون‌عنه مدیون باشد من ضامنم موجب بطلان آن نمیشود.
ماده ۷۰۱ قانون مدنی
ضمان عقدی است لازم و ضامن یا مضمون‌له نمیتوانند آن را فسخ کنند مگر در صورت اعسار ضامن به طوری که در ماده ۶۹۰ مقرر است یا در صورت بودن حق فسخ نسبت به دین مضمون‌له و یا در صورت تخلف از مقررات عقد.
ماده ۷۰۲ قانون مدنی
هر گاه ضمان مدت داشته باشد مضمون‌له نمیتواند قبل از انقضاء مدت مطالبه طلب خود را از ضامن کند اگر چه دین حال باشد.
ماده ۷۰۳ قانون مدنی
در ضمان حال مضمون‌له حق مطالبه طلب خود را دارد اگر چه دین موجل باشد.
ماده ۷۰۴ قانون مدنی
ضمان مطلق محمول به حال است مگر آنکه به قرائن معلوم شود که موجل بوده است.
ماده ۷۰۵ قانون مدنی
ضمان موجل به فوت ضامن حال میشود.

ماده ۷۰۶ قانون مدنی

به موجب قانون اصلاح موادی از قانون مدنی مصوب ۱۳۷۰/۰۸/۱۴ حذف شده است.
ماده ۷۰۷ قانون مدنی
اگر مضمون‌له ذمه مضمون‌عنه را بری کند ضامن بری نمی‌شود مگر اینکه مقصود ابراء از اصل دین باشد.
ماده ۷۰۸ قانون مدنی
کسی که ضامن درک مبیع است در صورت فسخ بیع به سبب اقاله یا خیار از ضمان بری میشود.
ماده ۷۰۹ قانون مدنی
ضامن حق رجوع به مضمون عنه ندارد مگر بعد از اداء دین ولی میتواند در صورتی که مضمون‌عنه ملتزم شده باشد که در مدت معینی برائت او را تحصیل نماید و مدت مزبور هم منقضی شده باشد رجوع کند.
ماده ۷۱۰ قانون مدنی
اگر ضامن با رضایت مضمون‌له حواله کند به کسی که دین را بدهد و آن شخص قبول نماید مثل آنست که دین را ادا کرده است و حق‌ رجوع به مضمون‌عنه دارد و همچنین است حواله مضمون‌له به عهده ضامن.
ماده ۷۱۱ قانون مدنی
اگر ضامن دین را تادیه کند و مضمون‌ عنه آن را ثانیاً بپردازد ضامن حق رجوع به مضمون‌له نخواهد داشت و باید به مضمون‌عنه مراجعه‌کند و مضمون‌عنه میتواند از مضمون‌له آنچه را که گرفته است مسترد دارد.
ماده ۷۱۲ قانون مدنی
هر گاه مضمون‌له فوت شود و ضامن وارث او باشد حق رجوع به مضمون‌عنه دارد.
ماده ۷۱۳ قانون مدنی
اگر ضامن به مضمون‌له کمتر از دین داده باشد زیاده بر آنچه داده نمی‌تواند از مدیون مطالبه کند اگر چه دین را صلح بکمتر کرده باشد.
ماده ۷۱۴ قانون مدنی
اگر ضامن زیادتر از دین به داین بدهد حق رجوع به زیاده ندارد مگر در صورتی که به اذن مضمون‌عنه داده باشد.
ماده ۷۱۵ قانون مدنی
هر گاه دین مدت داشته و ضامن قبل از موعد آن را بدهد مادام که دین حال نشده است نمیتواند از مدیون مطالبه کند.
ماده ۷۱۶ قانون مدنی
در صورتی که دین حال باشد هر وقت ضامن ادا کند میتواند رجوع به مضمون‌عنه نماید هر چند ضمان مدت داشته و موعد آن نرسیده‌ باشد مگر آنکه مضمون‌عنه اذن به ضمان موجل داده باشد.
ماده ۷۱۷ قانون مدنی
هر گاه مضمون‌عنه دین را ادا کند ضامن بری میشود هر چند ضامن به مضمون‌عنه اذن در ادا نداده باشد.
ماده ۷۱۸ قانون مدنی
هر گاه مضمون‌له ضامن را از دین ابراء کند ضامن و مضمون‌عنه هر دو بری میشوند.
ماده ۷۱۹ قانون مدنی
هر گاه مضمون‌له ضامن را ابراء یا دیگری مجاناً دین را بدهد ضامن حق رجوع به مضمون‌عنه ندارد.
ماده ۷۲۰ قانون مدنی
ضامنی که به قصد تبرع ضمانت کرده باشد حق رجوع به مضمون‌عنه ندارد.
ماده ۴۰۳ قانون تجارت
در کلیه مواردی که به موجب قوانین یا موافق قراردادهای خصوصی ضمانت تضامنی باشد طلبکار می‌تواند به ضامن و مدیون اصلی مجتمعاً رجوع کرده یا پس از رجوع به یکی از آنها و عدم وصول طلب خود برای تمام یا بقیه طلب به دیگری رجوع نماید

این محتوا متعلق به سایت دفتر وکالت دادگران حامی ((dadgaran.com)) بوده و بهره برداری از آن بدون ذکر منبع ممنوع است.

پاسخ داده شده توسط کارشناس حقوقی ما